'Ook een professional mag speels zijn binnen de methodiek'

Een Steekje Los? bestaat alweer 10 jaar. In al die tijd zijn er heel veel leuke, inspirerende, verrassende en boeiende mensen betrokken geraakt bij dit eigenwijze spel. In deze serie interviews lees je hun verhaal. Deze keer: Sylvia van Asperen.

 

Als je denkt dat je veel spellen en spelvormen kent, dan heb je Sylvia nog niet ontmoet. Vanuit haar bedrijf Semmie Sprekend Spel & Training is zij specialist op het gebied van spelmaterialen rond sociaal-emotionele thema’s. Dat is ze vanuit bevlogenheid en betrokkenheid hierover en bovendien ook nog eens vol passie enthousiasme.

 

Een hele tijd terug…

 

Het eerste contact tussen Ellen en Sylvia kwam tot stand door een post van Ellen op LinkedIn. ‘Ik zag dat Ellen iets over Een Steekje Los? had geplaatst en dacht: dat zou goed bij het Semmie-assortiment passen! Dat was al in 2012, dus een hele tijd geleden. Op Ellens uitnodiging heb ik toen een training gevolgd om kennis te maken met Een Steekje Los? Vanaf mei 2012 ben ik vanuit Semmie het spel gaan aanbieden en versturen.’

10 jaar steekje los

Onvergelijkbaar

 

‘Ik kan Een Steekje Los? goed met andere spellen vergelijken. Er is volgens mij geen ander spel met een dergelijke inhoud in combinatie met de diversiteit die het biedt. De gelijkwaardigheid waarop de deelnemers in gesprek raken, waarbij gezondheid in de breedste zin van het woord aan bod komt, sluit aan bij hoe ik zelf in mijn leven en werk sta.’

 

Eigen ervaring

Sylvia heeft als professional in de jeugdhulpverlening ervaring met het in gesprek gaan met kinderen. Ervaringsdeskundigheid bij het spelen met kinderen vindt zij een fijne bijkomstigheid.
Bovendien: ‘Een professional mag best speels zijn binnen de methodiek. Ik ben groot voorstander van het inzetten van creatieve werkvormen. Met een spel maak je gemakkelijker op het zelfde niveau contact met elkaar.’

 

Is dat RAAR?

Als lid van de projectgroep was Sylvia vanaf het begin betrokken bij de ontwikkeling van Is dat RAAR? Door haar uitgebreide kennis van spellen leverde zij een belangrijke bijdrage aan Is dat RAAR? zodat het onderscheidend is van al bestaande spellen.

‘Op dit moment wordt er een leerlijn opgezet bij Is dat RAAR? Zelf ben ik bezig met de ontwikkeling van een bijbehorend e-learning-programma en om de trainingen online vorm te geven. Daar zijn echt hele leuke mogelijkheden voor die zeker ook ná corona bruikbaar blijven.’

 

Favoriet

Het is niet echt een verrassing dat Sylvia’s favoriete spel Is dat RAAR? is. ‘Het vormt de brug tussen kinderen en volwassenen om op gelijkwaardig niveau over gezondheid te praten.’
Haar hart ligt sowieso bij kinderen en de professionals uit de jeugdhulpverlening. Daarbij ziet zij ook het liefst dat er weinig afstand is tussen volwassene en kind. Met een spel gaat dat letterlijk spelenderwijs.

Inzet van het spel
Sylvia gebruikt het spel momenteel bij het project ‘Samen Sterk tegen Armoede’ van de Voedselbank in Maassluis, bedoeld om de armoedespiraal te doorbreken bij gezinnen met kinderen.
‘Dit project is enerzijds op de moeders en anderzijds op de kinderen gericht. Bij de kinderen gebruik ik Is dat RAAR? en bij de moeders Doe je mee? Dit omdat de moeders vaak de Nederlandse taal niet goed machtig zijn. Dan is Een Steekje Los? net wat te moeilijk.’

Passie

‘Mijn favoriete doelgroep om het spel mee te spelen zijn professionals die werken met kinderen. Oorspronkelijk ben ik zelf jeugdhulpverlener en pedagoog. Aanvankelijk werkte ik met groepen kinderen, maar dit is op een natuurlijke wijze verschoven naar het geven van trainingen, doordat ik lessen ‘Pedagogiek’ ging geven op een MBO. Ik merk dat ik met het trainen van professionals net zoveel van mijn passie kwijt kan als bij het begeleiden van kinderen. Dat geeft mij voldoening. En zo bereik je uiteindelijk de kinderen ook!’

 

Verbinding van mensen

Op de vraag of Sylvia een favoriete gelegenheid heeft om het spel te spelen blijft het even stil. Ook hier blijkt dat de verbinding, het slaan van een brug tussen verschillende groepen mensen, voor haar doorslaggevend is.

‘Het liefst speel ik het daar waar professionals en niet-professionals samenkomen. Je merkt dat er een kloof tussen deze groepen bestaat, alsof het twee soorten mensen zouden zijn. Volgens mij bestaat dat niet, twee soorten mensen, en al helemaal niet bij het spelen van een spel.’

‘Vaak is er sprake van beeldvorming vooraf. Ook ten aanzien van de hulpverlener. Door het spel samen te spelen met niet-professionals wordt ook de hulpverlener meer als mens gezien. De erkenning van de menselijkheid over en weer verkleint de afstand tussen beide groepen. ‘

 

Ervaringen

Als gevraagd wordt naar haar leukste ervaring met het spel, antwoordt Sylvia met een knipoog: ‘Waarom vraag je niet naar een verschrikkelijke ervaring? Want die zijn er ook hoor!’
Ze vervolgt: ‘Ooit speelde ik het spel met een groep waar een zeer depressieve persoon in zat. Elk kaartje dat deze persoon pakte werd op een negatieve manier uitgelegd. Zo erg, dat het uiteindelijk voor hilariteit in de groep zorgde. Ook bij deze persoon overigens.’

 

Groepsdynamiek

‘Mijn leukste ervaring tot nu toe is het ontwikkelingsproces bij Is dat RAAR? Je bent met een heel diverse groep bezig en hebt het echt overal over. Over de kleuren, de vragen, de picto’s, de kaartjes. Echt over alles. Wat er binnen zo’n groep gebeurt, inclusief de persoonlijke verhalen, het groepsproces en de ontwikkeling daarvan, daar houd ik van.’

 

Waarom?

 

Sylvia heeft een favoriete vraag uit Is dat RAAR? die staat op het kaartje met de luistervragen. Deze vraag is: Waarom vind je dat? ‘Iedere professional leert dat je geen waarom-vraag mag stellen. Dat zou namelijk een gevoel kunnen geven dat je ergens verantwoording over moet afleggen, waardoor degene aan wie je de vraag stelt in de verdediging schiet.’

Tijdens de ontwikkeling van Is dat RAAR? heeft deze vraag het tóch ‘overleefd’, wat Sylvia fijn vindt.
‘Ik houd van die vraag. Het is de allereerste vraag die wordt gesteld door kinderen: Waarom? Waarom is gras groen? Waarom doe jij dat? Waarom heb je een roze trui aan?’

‘Kinderen stellen de waarom-vraag vanuit nieuwsgierigheid, vanuit het willen leren en begrijpen. Op de juiste toon en met de juiste intentie is het een prachtige vraag die perfect bij het spel past. Het gaat om de oprechte interesse de ander te willen begrijpen.’

Tip van Sylvia:

“Als je een van deze eigenwijze spellen voor het eerst gaat spelen zonder begeleiding van een spelleider, dan raad ik aan om met één onderdeel te beginnen. Bijvoorbeeld alleen de foto’s of de stellingen of met één bepaald thema. Het spel is zo veelomvattend en raakt zoveel kanten en onderwerpen, dat is lastig te bevatten zo’n eerste keer. Heb je een spelleider, dan kun je het hele spel prima doen. De spelleider zorgt er wel voor dat iedereen het begrijpt en mee kan doen.”

is dat raar
Op de hoogte blijven van Eigenwijs nieuws?

Wil je niks missen? Volg onze nieuwtjes en ontwikkelingen via FacebookYouTube of schrijf je in voor de nieuwsbrief.