Eigenlijk al begin 2018, toen kwam ik Ellen tegen bij een bijeenkomst van Samen Sterk zonder Stigma. Daar kon je kennis maken met verschillende mensen, in verschillende workshop- en kennismakingsrondes. En bij één van die rondes schoof ik aan bij Ellen, die daar zat met Een Steekje Los?. Aan het eind kwam de vraag, we willen een juniorversie maken, wie wil meedoen? Toen zei ik dat ik dat wilde, met Kids4Dreams.
Daarna hielden we contact, Ellen en ik zijn een keer gaan meeten. Ik had een werkplek in Nijmegen in een basisschool en daar kwam Ellen heen. Daar ontstond het idee van de leerlijn bij het spel. Zodoende is het allemaal gelukt het spel te starten, maar het begon bij Samen Sterk zonder Stigma.
Enorm positief! Echt heel erg positief, super leuk. Het was ook nieuw. En het bracht een beetje het kind zijn weer omhoog bij mij. Ook het verleden; vroeger deed ik niet anders dan spelletjes bedenken omdat we het niet zo breed hadden en geen bordspel konden kopen. Dus elke keer kwam het kind in mij naar boven.
Op gegeven moment wilde ik wel weer meer succesmomenten hebben, nieuwe stappen zetten. Maar dat zei Ellen al, in het begin is het heel taai. Maar elke keer kwam het weer, en in de juiste timing, door Ellen. We hadden een hele leuke groep, stuk voor stuk. En grote complimenten voor Ellen, hoe zij het heeft begeleid en alles. Ja, zeer positief.
En daarnaast was het ook een soort van droom, een kleine droom. Zo van, ik zou weleens een eigen spel willen hebben. Niet dat dit helemaal van mezelf is, maar we hebben daar wel samen een aandeel in en daarom is er toch een stuk van dat droompje gerealiseerd.
De testervaringen denk ik. Het testen vond ik het leukst om te doen, daarnaast het bedenken. Vooral toen ik op een school ging testen met kinderen met een verstandelijke handicap. Ik vind het sowieso leuk om met die doelgroep te werken, maar zeker met het spel en de impact die het op hen had. Heel leuk. Ik denk dat het aan de kids zelf ligt, ze zijn zo puur. Altijd als ik met de doelgroep te maken heb. Ze zijn zo in het nu, zo in de beleving van alles. Bij reguliere scholen merk ik dat het anders is. Ze zijn puur maar op een andere manier, meer bezig met, ik moet iemand zijn ten opzichte van de ander. En daar was iedereen heel open, iedereen kon zichzelf zijn en er werd niet raar gekeken naar elkaar. Een heel relaxte sfeer. Ik vond het een heel leuke ervaring. Misschien komt het ook wel omdat ik met die doelgroep niet zo veel te maken heb, dat het een beetje de verrassing was. Dat werkt ook mee in de beleving.
En verder de onthulling van het design van de game, de naam en de doos, dat vond ik echt super gaaf!
Groots! Dat is het eerste dat in me naar boven komt. Ik denk dat heel veel kinderen hier iets aan zullen hebben. Maar ook ouders en professionals die met kinderen werken. Om toch dingen met elkaar te bespreken die je normaal niet bespreekt. De vragen die er inzitten zijn geen vragen die in de realiteit zomaar gesteld worden. Scholen zijn vooral bezig met resultaten en daarom is er minder ruimte voor sociale ontwikkeling. Ik denk dat het daarom echt een toegevoegde waarde kan hebben.
Ik denk dat het zo groots kan uitpakken, dat gevoel heb ik. En dat het ook de grens over zal gaan, dat het naar Duitsland gaat ofzo. Ik heb er echt goede hoop op. Zo zie ik de toekomst van het spel voor me. Ook omdat ik echt zie dat het gewoon van toegevoegde waarde is. Ook thuis aan tafel, maar zeker in het onderwijs want daar ontbreekt nog een hoop. Weinig tijd en oog, echt voor het kind, voor gevoelens.